ဘ၀ဟူသည္ တကၠသိုလ္

ေရႊဆံႏြယ္ဆရာေတာ္ဂုဏ္ျပဳပြဲအတြက္ ေရးသားပူေဇာ္သည္..
(၁)
ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္၍ ဆုိရိုးစကားတစ္ခုရိွသည္။ “ရွင္ေနသမွ် သင္ၾကရမည္။ သင္ေနသမွ် ရွင္ေနၾကမည္”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ေရွးယခင္က ဤအဆုံးမကုိ ေကာင္းစြာ သေဘာမေပါက္ခဲ့။ စာေရးသူ ရုရွားနုိင္ငံ၊ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕၊ Moscow Power Engineering Institute ဘာသာစကားဌာနတြင္ ရုရွားဘာသာစကားကို သုံးလခန္႔ေလ့လာသင္ယူၿပီး ေနာက္ပိုင္းေရာက္မွသာ “ရွင္ေနသမွ် သင္ၾကရမည္။ သင္ေနသမွ် ရွင္ေနၾကမည္”ဟူေသာ စကားအဓိပၸါယ္ကို ပို၍ သေဘာေပါက္လာခဲ့ေပသည္။ အမွန္မွာ “ရွင္ေနသမွ် သင္ၾကရမည္” ဆုိသည္မွာ အသက္ရွင္ေ နသမွ် ေလ့လာသင္ယူေနၾကမည္ဟု ဆုိလုိၿပီး။ “သင္ေနသမွ် ရွင္ေနၾကမည္”ဆုိသည္မွာ သင္ယူေလ့လာေနသမွ် တုိးတက္ေနၾကမည္။ ေအာင္ျမင္ေနၾကမည္။ သင္ယူေလ့လာမႈ ရပ္လုိက္ျခင္းသည္ တုိးတက္ေအာင္ျမင္မႈရပ္တံ့ ရပ္ တံ့လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဘ၀တုိးတက္ေအာင္ျမင္မႈမ်ား မရပ္တံ့ေစလုိလွ်င္ သင္ယူေလ့လာမႈကိုလည္း ရပ္တံ့၍မျဖစ္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ေပသည္။
(၂)
မွန္ပါသည္။ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေရွ႕သို႔ခ်ီတက္ေနေသာ
ယေန႔ကမၻာကို ၿခဳံငုံ၍ သုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ဤအခ်က္ကို ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္းျမင္ၾကေပမည္။ ယေန႔ေခတ္သည္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းမွစ၍ ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏုိင္သည္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ႀကိဳပမ္းေနၾကေပသည္။ ဟိုယခင္ကလုိ ေအးေအးေဆးေဆး သင္ယူေနၾက ရေသာ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ကားေတြလည္း ျမန္သထက္ျမန္လာၾကသည္။ ရထားေတြလည္း ျမန္သထက္ ျမန္လာ ၾကသည္။ေလယာဥ္ေတြလည္း ျမန္သထက္ျမန္လာၾကသည္။ ထုိ႔အတူ လူေတြလည္း ျမန္သထက္ ျမန္လာၾက သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ “တိက်၊ မွန္ကန္၊ ျမန္ဆန္”မွသာ သူထက္ငါ သာလြန္ ႏိုင္မည္ဟူေသာ အေတြးမ်ား ကို္ယ္စီ ေပြ႕ပိုက္ထားၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သက္ဆုိင္ရာအစိုးရမ်ားကလည္း ယင္းသီအုိရီကို အတိက် အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ရန္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေျမေအာက္ရထားစနစ္မ်ားကို ပို၍ အေကာ င္ထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္လာၾကေပသည္။ ေျမေအာက္မီးရထားစနစ္သည္ ယာဥ္ေၾကာက်ပ္ျခင္းျပႆနာမရိွေသာ ေၾကာင့္ ဘူတာတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုကို သတ္မွတ္ထားသည့္အခ်ိန္အတုိင္း တိက်ေအာင္ေမာင္း ႏွင္ေပး ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဘူတာတစ္ခုမွ တစ္ခုကို (၂)မိနစ္ သတ္မွတ္ထားလွ်င္ (၂)မိနစ္ အတိအက် ေရာက္ေအာင္ ေမာင္းႏွင္ ေနၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
(၃)
ထုိ႔အျပင္ စာေပသင္ၾကားရာတြင္လည္း အခ်ိန္ကိုအတိက်ေလးစားလုိက္နာၿပီး သက္ဆုိင္ရာက သတ္မွတ္ထား သည့္အတုိင္း သင္ရုိး ညႊန္းတမ္းေပါက္ေအာင္ သင္ၾကားၾကသည္။ အတန္းခ်ိန္ဘဲလ္သံမည္သည္နဲ႔တၿပိဳင္နက္ သင္ၾကားခ်က္စတင္ၿပီး အတန္းခ်ိန္ၿပီးသည့္ဘဲလ္သံၾကားသည့္နဲ႔တၿပိဳင္နက္ သင္ၾကားျခင္းကိုရပ္ၾကရသည္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ေစာ၍ရပ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ပို၍ သင္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ထုိဆရာ၊ဆရာမသည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ေစာဒကတက္ျခင္းကို ခံၾကရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်ာင္းသူ ၊ေက်ာင္းသားအမ်ားစုသည္လည္း ေက်ာင္းအားလပ္ခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ (Part Time Job) အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိက်မွ လုပ္ငန္းဂြင္ကို အခ်ိန္မွီသြား ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေနာက္က်လွ်င္ အလုပ္ခ်ိန္ေနာက္က်မည္။ အလုပ္ေနာက္က်လွ်င္ အလုပ္ရွင္နဲ႔ျပႆနာ တက္မည္။ ျပႆနာတက္လွ်င္ ဘ၀ရပ္တည္ေရး အခက္ခဲရိွမည္။ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္တည္းမဟုတ္ လူ႔အဖြဲ႕စည္း တစ္ခုလုံးကို ဤနည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မိမိရဲ႕လူ႔အဖြဲ႕စည္းသေဘာတရားကိုေကာင္းစြာ သိရိွထားသူမ်ားျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ မိမိ၊ သူတစ္ပါးႏွစ္ဦးသား တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းကိုေလးစားလုိက္နာေသာအားျဖင့္ အခ်ိန္ကိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကေပသည္။ ေျမေအာက္မီးရထား ဘူတာ၊ ပလပ္ေဖာင္းေပၚမ်ားတြင္ ေအးေအးလူလူ သြားလာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရၾကမည္မဟုတ္။ မေျပးရုံတမယ္ သုတ္ေျခတင္ သြားလာေနၾကသည္ကိုသာ ေတြ႕ၾကျမင္ၾကရေပမည္။ အေၾကာင္းမွာ အခ်ိန္နဲ႔တြက္ခ်က္၍ လုပ္ကိုင္ ေနၾကရေသာေၾကာင့္ အလုပ္တစ္ခုမွ တစ္ခု။ အိမ္ကေန ေက်ာင္း။ ေက်ာင္းကေန အိမ္ကို အခ်ိန္မွီ အခ်ိန္ကိုက္ ေရာက္ႏုိင္ရန္ စိတ္ေစာေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
(၄)
အရာရာေအးေအးလူလူေနတတ္၊ လုပ္တတ္သည့္အက်င့္စြဲေနေသာ ျမန္မာတစ္ေယာက္အဖုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕သြားလာ လႈပ္ရွားေနသည္ကို ၾကည့္ရျမင္ရသည္မွာ စိတ္မသက္သာရိွလွသည္။ ၄င္းတုိ႔၏လူေနမႈစရိုက္သည္ စာသင္ခန္း ထဲထိ ရိုက္ခိုက္လာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ စာသင္ခန္းမရိွ ဆရာမတစ္ေယာက္၏ စာသင္ၾကားမႈသည္ပင္ အေျပးအလႊားႏုိင္လြန္းလွသည္။ နားထဲၾကားေယာင္ေနသည့္ ဆရာမ၏အသံမွာ ဘိစ္သရ ဘိစ္သရ (быстро, быстро) “ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္” ဆုိသည့္အသံပင္ျဖစ္သည္။ အတန္းစသည္နဲ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အိမ္စာမ်ားကို စစ္ေဆးသည္။ တစ္ေယာက္ကိုစစ္ေနစဥ္ အျခားေက်ာင္းသားမ်ား အလကားမေနရေအာင္ တခုခု ဖတ္ခုိင္းေရးခုိင္း လုပ္ခုိင္းသည္။ ႏႈတ္နဲ႔အေမးအေျဖေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရာတြင္လည္း “အီ အယ္”လုပ္ေနသည္ကိုပင္ စိတ္မရွည္။ လုပ္ေနလွ်င္ တျခားတစ္ေယာက္ကို ေျပာင္းဆုိခုိင္းေလ့ရိွသည္။ တရက္ကို (၅)နာရီဆက္တုိက္သ င္ ေလ့ရိွသည္။ (၁)နာရီခြဲလွ်င္ နားခ်ိန္ (၁၀)မိနစ္ေပးသည္။ စာသင္ခ်ိန္အတြင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းသည့္လုပ္ရပ္မ်ားကို နည္းနည္းမွ်မေတြ႕ရ။ ေရေသာက္တာေတာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ေသာက္ေလသည္။ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပည့္ခါနီး အိမ္စာအၿမဲ ေပးေလ့ရိွသည္။
(၅)
ထုိ႔ထက္ပို၍ အံ့ၾသစရာေကာင္းအခ်က္မွာ ပညာရွင္မ်ားကို ကာယကံရွင္ဆႏၵမပါဘဲ အၿငိမ္းစားေပးေလ့မရိွ။ စာေရးသူ တုိ႔ကို သင္ၾကားေပးေနေသာ ဘာသာစကားဆရာမသည္ပင္ အသက္ (၈၀) ၀န္းက်င္ရိွေနေပၿပီ။ သို႔ေသာ္ သြက္သြက္လက္လက္ ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ရိွဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ေအး ေအးလူလူေနၾကၿပီး ဘ၀ကူး ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည့္ အရြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ အျခားျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကိုေမးၾကည့္ ေသာအခါ တြင္လည္း ဆရာအမ်ားစုမွာ အသက္ရြယ္ႀကီးေနသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေက်ာင္းလာၾကသည္ပင္ တုန္ယင္ေန ၾကေပၿပီ။ တခ်ဳိ႕စာသင္ရင္းေသသြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းလာရင္ လမ္းမွာေသသြားၾကသည္ဟု သိရသည္။ တကၠသိုလ္ပိတ္ခ်ိန္ဟူ၍မထား။ စာသင္ခ်ိန္မ်ားမွာ ေန႔အခ်ိန္ရိွသလုိ။ အခ်ဳိ႕ဆရာမ်ားက ညပိုင္းတြင္သင္ၾကား ၾကသည္။ ရုရွားႏုိင္ငံ ကမၻာတြင္ စူပါပါ၀ါႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံအျဖစ္ရပ္တည္ေနျခင္းမွာ ဤအခ်က္သည့္ အဓိက က်လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိသည္။
(၆)
ၿခဳံငုံသုံးသပ္ရမည္ဆုိလွ်င္ ရုရွားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ရင္ထဲႏွလုံးသားထဲ၀ယ္ မည္သည့္ဘာသာတရား၏အခန္းက႑မွ် ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေနရာယူထားျခင္းမရိွ။ ဘာသာတရားကို သာမန္မွ်သာသေဘာထားၾကသည္။ စာေရးသူတုိ႔၏ ဘာသာစကားဆရာမသည္ပင္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်ာ့ခ်္ေက်ာင္းကို တခါမွ် မေရာက္ဘူးဟု ဆုိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားကဲ့သို႔ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ တရားထုတ္ျခင္းစသ ည္ျဖင့္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိိန္ကုိ ျဖတ္သန္းျခင္းမရိွၾက။ အသက္ဆုံးတုိင္ အလုပ္လုပ္ျခင္းသည္သာ သူတုိ႔အတြက္ အေကာင္း ဆုံးေသာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ အသက္ႀကီးေသာ္လည္း သားသမီးမ်ား၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈမရ၊ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရသည္ဆုိသည့္အခ်က္သည္လည္း အသက္ဆုံးတုိင္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ရန္ တြန္းအားတရပ္ျဖ စ္ေပသည္။
(၇)
ထုိ႔ျပင္ အလုပ္မလုပ္ဘဲ အေခ်ာင္ႀကီးပြါးသည္ဟူ၍ မရိွ။ ဘ၀ရဲ႕ထြက္ေပါက္သည္အလုပ္နဲ႔ ပညာေရးသာ လွ်င္ျဖစ္သည္။ ပညာမတတ္ သူ၏၀န္ထမ္းဆုိသကဲ့သို႔ ပညာမထူးခၽြန္လွ်င္ သာမန္၀န္ထမ္း၊ သာမန္၀င္ေငြမွ်ျဖင့္ ဘ၀ကိုကုန္ဆုံးၾကရေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍ ႏုိင္ငံေတာ္က ႏုိင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းပညာေရးတံ ခါးမ်ားကို ေန႔ေရာညပါ အၿမဲတမ္းဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘီေအဘြဲ႕အထိ ပညာေရးသည္အလကား။ ေက်ာင္းအေဆာင္စ ရိတ္လည္း အလကားနီးပါး စီစဥ္ေပးထားသည္။ ထူးခၽြန္သည့္ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားမ်ားကို အလုပ္အကိုင္ကု မၸဏီမ်ားက လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေကာင္းေပးဖို႔ အဆင္သင့္ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကသည္။ ဤအခ်က္မ်ား သည္ ရုပ္ပိုင္း ဆုိင္ရာၾကြယ္၀ခ်မ္းသာ၍ ကမၻာတြင္ ထိပ္တန္းႏုိင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ေနႏုိင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားဟု သုံးသပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။
(၈)
တျခားတဘက္ရိွ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏လူေနမႈစရုိက္ကို ေ၀ဖန္သုံးသပ္ရမည္ဆုိလွ်င္ ငယ္စဥ္ကစ ေက်ာင္းကန္ဘုရား နဲ႔ ရင္းႏွီးအကၽြမ္း၀င္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သံသရာကုိလက္ခံၾကသူမ်ားပီပီ တစ္ဘ၀ေကာင္းစားေရးသက္သက္မ ၾကည့္ သံသရာအေရး အၿမဲထည့္ေတြးေလ့ရိွသျဖင့္ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာတုိးတက္မႈတစ္ခုတည္းသာ ပဓာနမထား နာမ္တရားတုိ႔ရဲ႕ဖြင့္ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမ်ားကိုလည္း အေလးထားေဆာင္ရြက္ၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ငယ္စဥ္ကစ ဘုရားစာ လက္လွမ္း မီသေလာက္သင္ၾကသည္။ အပတ္စဥ္ တရားနာျခင္း၊ ဥပုဒ္ေစာင့္ျခင္းျပဳၾကသည္။ ခုအခါ အၿငိမ္းစား ယူၿပီးၾကသည့္ အသက္ (၆၀)ေက်ာ္ (၇၀)၀န္းက်င္ေရာက္ေနသူမ်ားပင္ အဘိဓမၼာသင္တန္း၊ ၀ိသုဒၶိမဂ္သင္တန္း၊ ဋီကာေက်ာ္သင္တန္းမ်ားပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔တက္ေရာက္ၾကၿပီး အပတ္တကုတ္ႀကိဳးစား သင္ယူေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အဖိုးတန္သည့္ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္လုပ္ေနၾက သည့္ေခတ္တြင္ ေယာဂီ၀တ္စုံခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို ပို၍တန္ဖုိးထားလာၾကသည္။ ႏုိက္ကလပ္၊ ေဒးကလပ္ ေတြ ေပါမ်ားေနေသာေခတ္တြင္ ေက်ာင္းကန္ဘုရားနဲ႔ ၀ိပႆနာရိပ္သာမ်ားတြင္ ပို၍ေမြ႕ေလွ်ာ္လာၾကေပသည္။ ကမၻာ့လူသားေတြ စား၀တ္ေနေရးကို အပူတျပင္း ရွာေဖြေနၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ ရိွသမွ်နဲ႔ေရာင့္ရဲႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကၿပီး ဘ၀ကူးေကာင္းေစရန္ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ ေအးခ်မ္းစြာျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ ရွာေဖြ၍ရသမွ် ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ ကာမဂုဏ္ကို ၿမိန္ၿမိန္ႀကီးခံစားဖုိ႔ မေတြး ေလာကနဲ႔သာသနာအတြက္ ေ၀ငွေပးေလ့ရိွၾကသည္။
(၉)
သို႔ျဖစ္၍ ရုရွားလူမ်ဳိးမ်ားနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ဓေလ့၊သဘာ၀ လူေနမႈစနစ္နဲ႔ ဦးတည္ရာမ်ားကို ႏႈိင္းယွဥ္သုံးသပ္ရ မည္ဆုိလွ်င္ ဘာသာတရားဆုိင္ရာယုံၾကည္မႈမ်ားကို ဗဟိုျပဳ၍ မတူညီမႈမ်ားစြာနဲ႔ စီးေမွ်ာေနၾကသည္ကို ေတြ႕ ရသည္။ လက္ရိွအေျခေနအရ နုိ္င္ငံအဆင့္အတန္း အထက္နဲ႔ေအာက္ မ်ားစြာကြာေ၀းလွသလုိ ႏုိင္ငံသူ၊ နုိင္ငံ သားမ်ားရဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းရာလမ္းဟာလည္း ျပဒါတစ္လမ္း၊ သံတလမ္းပမာ ျခားနားလွေပသည္။ ရုရွားလူမ်ဳိးမ်ားက ရုပ္၀တၳဳတုိးတက္မႈကို အေလးထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာတုိးတက္မႈအတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ အားသြန္ခြန္စိုက္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ႀကိဳးစားၾကသည္ဆုိရာ၀ယ္ အေသစားစက္မႈလက္မႈတုိ႔ိကုိ စိတ္မ၀င္စား။ ဥပမာ - ေမာ္ေတာ္ကား၊ တီဗီ၊ ေရခဲေသတၱာ၊ ကြန္ျပဴတာ၊ တယ္လီဖုန္းစသည့္စက္မႈပစၥည္း၊ အီလစ္ထ ေရာနစ္ပစၥည္း၊ သြပ္၊ သံ စသည့္အိမ္ေဆာက္ကုန္ပစၥည္း၊ စားေသာက္ပစၥည္းတုိ႔ကို အေလးမထား ၄င္းတုိ႔ကို အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားကသာ တင္သြင္းၾကသည္။ အဓိကထားသည့္အရာမွာ စြမ္းအင္နဲ႔ စက္လက္န က္ပစၥည္း၊ သိပၸံနည္း ပညာမ်ားကိုသာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် တုိးတက္ေအာင္ ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ေနၾကေပသည္။ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား ေျမာက္ျမားစြာရိွသလုိ ထုိတကၠသိုလ္မ်ားရိွ သုေတသနပညာရွင္မ်ား ၊ သုေတသန ေက်ာင္းသားမ်ားဟာလည္း ေန႔ေရာ ညပါ သုေတသနလုပ္ေနၾကေပသည္။ စစ္ကားနဲ႔စစ္သားေတြကို မၾကာမၾကာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြ႕ေနရၿပီး စာေရးသူတုိ႔ေနထုိင္သည့္ရပ္ကြက္မွာလွ်င္ ရဟတ္ယာဥ္သံတေဗ်ာေဗ်ာ၊ေသနတ္ သံေတြတေဗ်ာေဗ်ာ အၿမဲလုိလုိ ၾကားေနရေပသည္။ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းရိွေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔အား ထုတ္ၾကသျဖင့္ အာကာသသိပၸံနဲ႔နည္းပညာတြင္ ဒီကေန႔ကမၻာက ေလးစားရသည့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။
(၁၀)
ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ရတနာသုံးပါးအရိပ္ေအာက္တြင္ ေမြးဖြား၍ သံဃာေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္တြင္ လူလားေျမာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္ရကား ခႏၲီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ စသည္တုိ႔ သည္ကား ျမန္မာမ်ားအတြက္ ေမြးရာပါမ်ားဟုဆုိရေပမည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုယ္က်င့္တရားကို အေလးထားသည္။ မိမိသူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ အက်ဳိးစီးပြါးကို လိုလားၾကသည္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ေ၀ငွ၍ စားၾကသည္။ စြမ္းႏုိင္သမွ် သူမ်ားကိစၥ ကိုယ့္ကိစၥ အက်ဳိးေဆာင္ၾကသည္။ အခ်ိန္အခါေပးလွ်င္ တရားရိပ္သာတုိ႔တြင္ စိတ္ရဲ႕ ၿငိမ္း ခ်မ္းရာကို ရွာေဖြၾကသည့္။ ပုိင္ဆုိင္မႈျဖင့္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈကို သတ္မွတ္ၾကေသာ ယေန႔ကမၻာမွာ တကယ့္ခ်မ္းသာ အစစ္ဆုိတာ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြကို စြန္႔ႏုိင္မွရတယ္ဆုိတာကို “ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ အေပးအကမ္းရက္ေရာမႈဟာ အေမရိ ကန္ႏုိင္ထက္သာတယ္”ဆုိတဲ့ သုေတသနစစ္တမ္းက သက္ေသျပလွ်က္ရိွသည္။
(၁၁)
သို႔ဆုိလွ်င္ ရုပ္၀တၳဳတုိးတက္မႈ၊ ၾကြယ္၀မႈကို အေလးထား ႀကိဳးစားရွာေဖြေနသူမ်ားက ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ၾကြယ္၀ခ်မ္း သာမႈကို ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကမွာျဖစ္ၿပီး နာမ္ပိုင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္ခ်မ္းသာမႈကို ရွာေဖြေနသူမ်ားက စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာ မႈ၊ ေပွ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈမ်ားကို ရၾကေပမည္။ ကိုယ္ရွာတာ ကိုယ္ရၿပီး ကိုယ္သင္တာ ကိုယ္သိၾကေပမည္။ ေရ၊ ေျမ၊ ေဒသ၊ ပထ၀ီအေနထားျခင္းမတူ။ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကားမတူၾကသည့္လူသားတုိ႔သည္ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာကိုယ္စီ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ႔ေရွ႕သို႔ခ်ီတက္ေနၾကဦးမည္သာျဖစ္သည္။ ဘယ္ေသာအခါမွ် တထပ္တည္းက်၊ တပုံစံတည္းျဖစ္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။ လူသားတုိ႔၏ တန္ဖုိးထားသည့္ စံႏႈန္းတုိ႔သည္လည္း တူညီႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီျဖင့္ မိမိအက်ဳိး၊ ေလာကအက်ဳိးေမွ်ာ္ကိုးကာ ငယ္စဥ္လည္းသင္၊ ႀကီးေသာ္လည္းသင္၊ ေက်ာင္းမွာလည္းသင္၊ေလာကထဲလည္းသင္၊ ခႏၶာမွာလည္းသင္၊ အသက္ရွင္ေနသမွ် သင္ယူေနၾကဖုိ႔သာအေရးႀကီးေပသည္။ ယင္းသုိ႔အပတ္တကုတ္ သင္ယူ ေလ့လာေနသမွ် ရုပ္ေလာက၊ နာမ္ေလာ ကသဘာ၀ကို ေကာင္းစြာသိရွိလာၾကေပလိမ့္မည္။ ရုပ္ေလာက၊ နာမ္ေလာကရဲ႕ သဘာ၀အမွန္ကို သိျမင္ႏုိင္ ေရးသည္ လူသားတုိ႔ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ဆႏၵနဲ႔လည္း ကိုက္ညီသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိတုိ႔က်င္လည္ေနၾကရသည့္ လူ႔ေလာက၊ လူ႔ဘ၀၊ လူ႔ခႏၶာကို တကၠသိုလ္ပမာထား၍ အသက္ရွင္ေနသမွ် ေလ့လာ သင္ၾကားေနၾကရေပမည္။ ေလ့လာသင္ယူေနသမွ် အစဥ္ထာ၀ရ ရွင္သန္ေနၾကမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါ သည္။

Acchariya Siba